Tanrıyı çizebilen çocuklar...

Sir Ken Robinson'un "Öğrenme Devrimi Şart!" videosunu izlemek için aşağıdaki fotoğrafa tıklayın



Sir Ken Robinson'un "Okullar Yaratıcılığı Öldürüyor!" videosunu izlemek için aşağıdaki fotoğrafa tıklayın



Bugün yapmakta olduğumuz her şey, aslında gelecekte olacakları hazırlıyor. Yaptıklarımızı belirleyen, yararlı-zararlı sonuçlar gelişmesine neden olan en önemli şey de yaratıcı kapasitemizi, bilgi ile bütünleştirerek kullanabilme yeteneğimiz, yetkinliklerimiz oluyor.

Bu durumda, insanları geleceğe iyi ya da kötü taşıyacak en önemli araç, yaratıcılığın üzerine eklenen eğitimdir desek pek yanlış yapmış olmayız...

Her çocuk artist doğar!

Ancak hali hazırdaki eğitim modelleri; gelecek için bu kadar hayati olmasına rağmen, ne yazık ki sadece ülkemizde değil, tüm dünyada miadını doldurmuş görünüyor. Yapılanması sanayi toplumuna ve iş koşullarının ihtiyacı olan insanı yetiştirmek üzere kurgulanmış okullar, çocukların yaratıcılıklarını geliştirmiyor, aksine köreltiyor.

Picasso der ki "Her çocuk artist, sanatçı doğar, sonra biz onları eğiterek köreltiriz!" 

Bir anaokulunda harıl harıl çizim yapmakta olan 6 yaşındaki küçük kız ve başına dikilen öğretmen arasında şu konuşma geçer;

- Ne çiziyorsun bakalım öyle?

- Tanrı'yı

- Ama Tanrı'nın nasıl bir şey olduğunu kimse bilmiyor ki?

- Birazdan öğrenecekler...

Hiç eğitilmemiş çocuk beyni, yaratıcılığı; işte bu kadar sınırsız ve cesurdur...

Eğitim sisteminin yarar değil, zarar veren temel defoları;

1. Hiyerarşi 

Mevcut eğitim sistemlerinde hangi ülkeye giderseniz gidin geçerli olan bir hiyerarşi vardır. En üstte, matematik ve dil; en altlarda da sanat ve insana-yaşama dair konular. Hatta sanat da kendi içinde bir ast-üst ayırımına sahiptir. Müzik ve resim daha makbul, dans vb. konular daha önemsizdir. Dünyanın hiçbir yerinde, normal müfredatında, matematik kadar dans dersi de veren okul yoktur. Oysa aklımız kadar vücudumuzu da kullanmanın çok hayati; yaratıcılığın en az ve belki de daha fazla okur-yazar olmaktan daha önemli olduğu bir çağdayız.

2. Hesaplama > Anlamlandırma 

Matematik eğitiminin temeli hesaplama ve işlem yapmaya dayandırılmıştır. Oysa artık bilgisayarlar bunları insandan bile daha hızlı yapabilmektedir. Bu durumda daha değerli olan insanın hesaplama, cebir ya da bu gibi işlemler yapması değil; çıkan rakamları, sonuçları anlayıp, anlamlandırabilmesidir. Matematik değil, istatistik bilmesi yani, olasılıkları hesaplaması, senaryolaştırması ve gelecek tahminleri geliştirmesidir. Amerika'da pek çok okul matematik derslerini, istatistik dersi ile değiştirme denemeleri yapıyor. Finlandiya el yazısı eğitimine son vereceğini açıklıyor.  

3. Not verme, sıralama

Halen geçerli olan sistem; insanların akademik yeterlilik ve işe hazırlığını ölçmekte, puanlamaktadır. Yüksek notlar almak, iyi meslek bilgisini ölçen notlarla ifade edilmekte, bunun dışında ve altında kalanlar 'eksik, yetersiz, hatalı' kabul edilmektedir. Oysa yaratıcılığın ve gelişimin en büyük düşmanının; hata yapma korkusu olduğunu biliyoruz. Birçok yetenek, sırf bu yüzden kendisini yetersiz, eksik, mutsuz ve işe yaramaz hissetmekte, gerçekten de öyle bir yaşam sürmektedir.

4. Diploma, meslek takıntısı 

Teknolojik, yaşamsal koşulların siber hızla değiştiği; her seviyede ve her şey için 'analogdan, dijitale' geçtiğimiz dünyamızda; tüm araç-gereçler, hizmet-servis standartları da dolayısı ile meslekler ve uzmanlıklar da değişmektedir. Buna rağmen okullar, adeta kafalarına gelecekte geçerliliği olmayacak bilgiler tıkıştırılmış milyarlarca insanı işe yaramaz diplomalarla anlamsız bir rekabete salıvermektedir. Tüm dünyada bir diploma spekülasyonu vardır ve artık üniversite diploması bir işe girmek ya da iş edinmek için yeterli değildir. En azından master, doktora beklenmekte, neredeyse herkes profesör olmak için yetiştirilmektedir.

5. Sınıf, öğretmen, sıralama odaklı eğitim 

Her türlü bilgiye, üstelik de videolarla (pek yakında 3D de standart olacak) ve her yerden, anında, on-line ulaşılabildiği halde; hala çocuklarımızı yıllar süren, öğretmen-sınıf odaklı ortamlarda zapt etmeye, sıralamaya, numaralandırmaya çalışıyoruz. Yazık değil mi? İşlerine yaramayacağı belli bilgileri ezberlesinler diye yaratıcılıklarını, gelecek umutlarını ve yaşama sevinçlerini örselemenin neresine iyi bir eğitim aldı diyeceğiz

Uzun lafın kısası; eğitim artık o bildiğimiz eğitim değil! Daha doğrusu eskisi gibi olmamalı...

Zaman; öğrenim ve öğrenme modelini uzmanlık tercihlerine göre kişisel olarak tasarlamak zamanı. Şimdi değerli ve gerekli olan; aklını, bilgisini, vücudunu, duygularını amaca uygun kullanabilme becerisi geliştirmek. Üstelik sonsuza kadar, sürekli... 

Demek istediğimi bir hikaye ile anlatayım, daha doğrusu Sir Ken Robinson'dan aktarayım; 

Royal Akademi mezunu Dünyanın en önemli ve zengin dansçılarından olan Gillian Lynne'i ilkokul yaşlarındayken annesi, "Davranış bozuklukları var, hastalığını bulun" diye doktora götürür. Hekim uzun uzun kadını dinler, sonra; "Tamam, anladım sanırım, biz biraz dışarıda konuşalım" diye anne ile odadan çıkar. Çıkarken radyoyu hafifçe açık bırakır. Odayı gözlediklerinde küçük kızın müzikle dansını izlerler. Doktor anneye döner; "Kızınız hasta değil, dansçı, onu dans okuluna verin" der. 

Bugünkü eğitim sistem ve yaklaşımları; Allah'ı dahi çizebileceklerini düşünecek kadar sınırsız hayal gücü olan çocukları, kazanmak değil, kaybetmeye yarayan, eskimiş uygulamalar. Ebeveynlerin ve eğitimcilerin daha akıllı daha cesur olmalarını bekliyoruz, rica ediyoruz.

Yararlandığım kaynak: Sir Ken Robinson'un TED Konuşmaları
 

******************

Ufuk Tarhan'ın “Yarının İşini Yarına Bırakma” kitabı için > https://yarininisiniyarinabirakma.com/

Ufuk Tarhan'ın “T-İnsan” kitabı için > https://www.t-insan.com
Bireysel Antrenörlük almak için > Buraya tıklayınız 
Hizmetlerimiz & Eğitim &  Seminerlerimiz
Ufuk Tarhan´ın yazı ve haberlerini buradan takip edebilirsiniz.